-
1 kłopo|tać
impf (kłopoczę a. kłopocę) Ⅰ vt książk. (sprawiać kłopot) to bother, to trouble; to put [sb] out- kłopotać kogoś swymi sprawami to bother sb with one’s problemsⅡ kłopotać się (martwić się) to worry- kłopotać się o dzieci/pracę to worry about one’s children/job ⇒ zakłopotać sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kłopo|tać
См. также в других словарях:
kłopotać — ndk IX, kłopotaćoczę a. kłopotaćocę, kłopotaćoczesz, kłopotaćocz, kłopotaćotał rzad. «sprawiać komuś kłopot, niepokoić, trapić» Kłopotał kogoś swymi sprawami. kłopotać się «troszczyć się o coś, martwić się, niepokoić, trapić się czymś» O… … Słownik języka polskiego
